اعتقاد به «حکومت صالحان» ميان مسلمانان (به ويژه شيعيان) وجود داشته است.

مراد از «حکومت صالحان» آن است که در جامعه بشري - و به طور خاصّ در جامعه ديني و اسلامي - چاره اي جز به دست گرفتن قدرت سياسي،

به وسيله انسان هاي صالح، ديندار، عادل، امين، پارسا، شجاع و مورد اعتقاد و اعتماد مردم نيست؛

وگرنه نه ديانت بر جاي مي ماند و نه عدالت محقق مي شود و نه مردم به سعادت واقعي خواهند رسيد.

از نظر شيعيان دوازده امامي، حکومت صالحان منحصراً حکومتي است که در رأسش معصوم باشد

و معصوم نيز در حال حاضر فقط يک تن بيش نيست که غايب است؛

از اين رو تا کنون حکومت صالحان بر جهان حکم نرانده است

و پس از اين فقط با ظهور امام زمان و مهدي منتظرعليه السلام مورد اعتقاد شيعيان، حکومت صالح جهاني و ايده آل محقق خواهد شد.

ضياء

به معنی نور و روشنايي، از القاب حضرت مهدي (عج) است.

قائم

با مراجعه به روايات مربوط به حضرت مهدي عليه السلام، مي توان با صراحت تمام گفت:

هيچ لقبي به اندازه لقب «قائم» براي آن حضرت استعمال نشده است.

گويا از آنجايي که قيام حضرت مهدي عليه السلام، درخشان ترين فصل حيات آن حضرت است؛

اتصاف به اين صفت و لقب همواره در کلام معصومين عليهم السلام مورد تصريح قرار گرفته است.

بنابراين مهمترين علت ناميدن آن حضرت به «قائم»، آن است که وي در برابر اوضاع

سياسي و انحرافات ديني و اجتماعي، بزرگ ترين قيام تاريخ انساني را رهبري خواهد کرد.

البته مي توان تمامي ائمه عليهم السلام را قائم دانست؛

اما ويژگي هاي قيام امام مهدي عليه السلام، آن حضرت را از ديگر امامان عليهم السلام ممتاز ساخته است.

توقيعات حضرت مهدي

امروزه مراد از «توقيعات» نوشته هايي است

که از ناحيه مقدسه صاحب الامرعليه السلام صادر شده است؛

اگرچه اطلاق توقيع بر نوشته هايي که به آنها اشاره شد، به معناي عام بدون اشکال است.

فاضل

نام زره رسول اکرم صلّي الله عليه و آله است که

حضرت قائم (عج) هنگام ظهور همراه خود دارند.

محمد بن تومرت

ابوعبداللّه محمدبن عبداللّه تومرت مغربي حسني در عاشوراي 485 ق. متولد شد و در 580 ق. در گذشت.

او سلسله «الموحدين» را در آفريقا و اسپانيا بنيان نهاد.

ابوعبداللّه از قبيله مصامد مراکش به شمار مي آمد و در آغاز کار، مردم را به نزديک بودن ظهور مهدي عليه السلام بشارت مي داد.

در سال 514 ق خود را مهدي خواند و گروهي را پيرامون خويش گرد آورد.

او را «مهدي هرغي» و نيز «صاحب دعوت عبدالمؤمن» مي خوانند،

ابوعبداللّه مدتي در عراق درس خواند و مدتي نيز مجنون شمرده شد.

قرآن، درباره نوح مي گويد:

«وَلَقَدْ اَرْسَلْنا نُوحاً اِلي قَوْمِهِ فَلَبِثَ فِيهِمْ اَلْفَ سَنَةٍ اِلاَّ خَمْسِينَ عاماً...»؛

«و به راستي، نوح را به سوي قوم اش فرستاديم، پس در ميان آنان 950 سال درنگ کرد».(عنکبوت 14).

از امام سجادعليه السلام نقل شده است که فرمود: «در قائم سنتي از نوح است و آن طول عمر است»

خمس رسائل في اثبات الحجة

«خمس رسائل» مجموعه اي شامل پنج رساله در اثبات غيبت دوازدهمين امامِ شيعه، امام زمان عليه السلام است.

مؤلّف آن، فقيه و متکلم نامدار شيعي محمدبن نعمان بغدادي، مشهور به شيخ مفيد رحمه الله است.

آهاي بچه شيعه ها

چه خبر از اجاره خونه

چه خبر از شهريه دانشگاه

چه خبر از كرايه تاكسي

چه خبر از قبض آب و برق و تلفن

چه خبر از همسايه بالايي

چه خبر از همسايه پاييني

چه خبر از دشمن

چه خبر از دوست

همه ي اينها رو ما از هم ديگه ميپرسيم اما شده يكبار بگيم

چه خبــــــــــر از مهــــــــــــــدي؟

مهدي خيـــــــــــــلي غريبه

اللهم عجل لوليّك الفرج

اینکه زمان ظهور پایان یافتن غیبت حضرت مهدی(عج)ازامور غیبی شمرده شده,واینکه خداوندامرفرج اورابه ناگهان در یک شب امضا خواهدفرمود,واینکه مارادرهر صبح وشام به انتظار فرج فرمان داده اند,همگی برای حفظ آمادگی همیشگی در جهت پاسخگویی به ندای یاری خواهی آن امام بزرگوار میتواند باشد.

منتظری که میخواهد در زمره رزمندگان رکاب مولای خود به حساب آید,به محض ورود فرمانده دوشادوش اووپابه پای او در فتح همه کاخهای ستم وافراختن پرچم اسلام برفراز همه ی بامهای جهان سهیم باشد,هرگز بدون آمادگی سربربستر استراحت نمیگذارد.چنین کسی حتی اگربخوابدسلاح آماده خویش رادرزیر متکای خویش حفظ میکند.

                              (واعدوالهم ما استطعتم من قوه)(سوره انفال/آیه60)

برای رویارویی باکافران ومستکبران هرچه توانایی داریدتجهیزات فراهم آوریدوسلاح آماده کنید.

چنین کسی نه فقط همواره خودراآماده نگه میدارد بلکه دیگران رانیز برای آماده شدن برمی انگیزاند.

اونه فقط خودنیرومند ومسلح است,بلکه دیگران راهم به نیرومندشدن ومسلح گشتن ترغیب میکند,زیراخوداین آماده سازی دیگران ونیرومندومسلح ساختن آنان نیز درراستای یاری رساندن به مولای غایب ازنظر است,ومنتظر یاور,همیشه آماده برای یاری است.

                                               ((ونصرتی معده لکم))-فرازی از زیارت(آل یس)

                                                    ((یاری من آماده برای شماست.))

حضرت علی علیه السلام می فرمایند: هر کس از شما که در بستر خویش بمیرد، در حالی که به طور شایسته معرفت خدا و پیامبر و اهل بیتش علیهم السلام را داشته باشد، شهید از دنیا رفته و اجر و پاداش او بر خداست و ثواب اعمال شایسته ای را که قصد انجام آن را داشته است می برد، و نیتش جانشین ضربات شمشیرش قرار می گیرد.

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی/// دل بی تو بجان آمد وقت است که باز آیی

چه كند مي گذرند لحظه هاي دور از تو

نمي كنند مگر لحظه ها عبور از تو

هزار پنجره در هر گذر گشوده شده است ب

ه شوق ديدن يك لحظه حضور از تو 

خوش آن دمي كه بيايد خبر كه آمده اي

خوش آن شبي كه شود شهر غرق نور ازتو

زمانه با تو چه شيرين زمانه بي تو چه تلخ

مگر بيايي و افتد به دهر شور از تو

مرا به صبر نصيحت مكن كه نتوانم

كه زنده باشم و باشم دمي صبور از تو

تو چشم مايي و ما را جز اين دعايي نيست

كه چشم بد همه جا باد كور و دور از تو

غلامعلی حدادعادل

منبع : جستجوگر اسلامی جواب

 اي ربيع همه دوران!

آقای خوبم !

بهار ِدر راهم

هر چقدر که باشه منتظرت می‌مونیم

و همه مون می‌دونیم پشت این روزها روز آمدن تو عاشقانه زمینیان را به تماشا نشسته تا بیاید و بهاریمان کند..

الهی قربونت برم

منی که اصلا ارزش نوشتن واسه تو رو ندارم. . . تویی که جانانی

عشقی

آرزویی

بهاری

عمری

زندگی ای

سرسبز ترین بهار تقدیم تو باد!

آیت الله مکارم شیرازی در این باره می فرماید:

این که به امام زمان (عج) اباصالح می گویند به سبب این نیست که فرزندی به نام صالح دارد، زیرا «اب» در لغت عرب، فقط به معنای پدر نیست؛

بلکه معنای صاحب نیز دارد.

«اباصالح» یعنی کسی که صُلَحایی در اختیار دارد. لقب اباصالح از آیه قرآن گرفته شده است:

(وَ لَقَد کتبنا فِی الزَّبُور مِن بَعد الذَّکر أنّ الأرض یرثها عبادی الصالِحُون). (انبیاء: آیه 15)

البته امام صادق (ع) در روایتی می فرماید: «هرگاه راه را گم کردی، صدا بزن «یا صالح» یا بگو: «یا اباصالح ما را به راه راست هدایت کنید»

تا خدا شما را مورد رحمت قرار دهد.»

بنا بر روایت ذکر شده که در کتاب های معتبر روایی آمده، معلوم می شود، اگر انسان در راهی حرکت کند و به هر دلیلی راه را گم کند و

نداند که از کدام سو باید برود، می تواند «صالح» یا «اباصالح» را صدا بزند و از ایشان درخواست راهنمایی کند.

در روایتی دیگر آمده است که «یا اباصالح ارشدونا»، لفظ «ارشدونا» جمع است که معلوم می شود گروهی به این کار (هدایت مردم) مشغول هستند.

از برخی روایات می توان نتیجه گرفت که عده ای از این افراد، از جنیان هستند و خداوند آن ها را موکل زمین، برای راهنمایی مردم قرار داده است.

علامه مجلسی از پدر خویش نقل می کند، وقتی فردی به نام امیراسحاق استرآبادی در راه گم می شود، همین جمله روایت بالا را به زبان می آورد.

آن گاه کسی می آید و به او کمک می کند. امیراسحاق می فهمد که او امام زمان (عج) بوده است،

همچنین محدث نوری در حکایت دیگری از ملاعلی رشتی نقل می کند: یکی از اهل تسنن، مادری شیعه داشت و

از او شنیده بود که لقب امام زمان (عج) «اباصالح» است و راه گم کرده ها را هدایت می کند. روزی او راه را گم می کند

و از «اباصالح» کمک می طلبد، آن گاه کسی را می یابد که وی را تا نزدیکی روستایشان هدایت می کند و او نیز شیعه می شود.

بنابر دو حکایتی که سند معتبری دارند، «اباصالح» شامل امام زمان (عج) نیز می شود.

حتی می توان گفت، ایشان مصداق اصلی این روایت هستند و جنیان و دیگران به فرمان ایشان، مردم را هدایت می نمایند

و گاهی نیز خود حضرت این امر را عهده دار می شوند و گمراهان را هدایت می فرمایند.

برگرفته از وبلاگ فرهنگي شهداي ثارلله

شب که میشود دلم هوایت را میکند :

امشب سَری به آسمان دنیا زدم ؛

 همین چند لحظه ی پیش ! نگاهم که به ماه زیبا افتاد :

به ناگاه به یادت افتادم که چقدر جای صورت آسمانی ات

 بر سینه ی آبیه آسمان خالی ست مولاجان ..

به ماه گفتم هر چقدر هم که زیبا باشی

باز هم سهم ت از دنیا همین یک تکه آسمان است و بس ..

اما من خورشیدی دارم که اگر روزی بَنای تابیدن کند

 تو را شرمنده می کند ..

خورشیدی دارم که سهم ش تمام هستی و ماسِواست :

هر چه را که بخواهد در نگین انگشتری اش دارد ...

 در گوشه ی نگاهش : به وجودش - هستی - برپاست

و به اشاره اش روزگار می گردد.. دلتنگت شدم :

می خواستم با نگاه به آسمان سلامی عاشقانه

بر محضرت روانه کنم

 تا بدانی از روی زمین این گوشه ی دنیا :‌

بی نهایت دوستت دارم مهدی جان ....

خاطرت آسوده آقاجان قلب من تا روز آمدنت

 فقط برای تو عاشقانه می تپد ...

مهدی جان:

به جز دستهای پر قدرت تو راهی نیست

که قلب پر از فراموش من از نام پر از حیاط تو آکنده شود و می دانم ،

 می دانم مهربانی تو را آن قدرت هست که قلبم را چنان

وسعتی بخشد که از محبت تو سیراب شود.

آقای من کرم کن و بر من بتاب ...

مهدی جان !

دردهای زیادی است که به آنها وعده داده ام با آمدنت علاج می شود.

جمعه ها دم غروب وقتی آسمان از اندوه نیامدنت

دوباره مثل صدها سال دیگری که خون گریسته است

اشک سرخ می بارد به خود می گویم :

" آقایم باز هم نیامد....." 

درست جمعه ها ، وقتی قلبم و قلب همه از تنگی فراغت

مثل لاله ای که زیر پا لگد شود چروکیده و

 رنجیده می شود با خود می گویم

 این درد عاقبت مرا خواهد کشت ، و بعد به خود نهیب می زنم که

** او خواهد آمد **

و آنگاه از دیدگانم قطره ای اشک می چکد و از

 سوزان ترین پرده اندوهم می گویم :

مهدی جان درست که من بدم و لایق تو نیستم امّا ...